Veel vrouwen maken
(en houden ) zichzelf onnodig klein.
Waarom doen we dat toch?
Ik was de koningin van het mezelf-klein-maken, totdat ik iets meemaakte waardoor ik besloot: het stopt hier & nu.
Hieronder lees je mijn verhaal.
Maar eerst:
Wat bedoel ik met klein maken?
Bij voorbeeld hoe je omgaat met complimenten ontvangen
Complimenten geven is leuk. En belangrijk.
Ik geef graag complimenten.
Het geeft mij een goed gevoel en de ontvanger krijgt een
boost in zijn/haar zelfvertrouwen.
Win-win toch?
Ja, dat zou je denken.
In het echte leven gaat het -vaak- zo:
Ik tegen mijn moeder: 'wat zie je er goed uit vandaag'.
Mijn moeder: 'Ach ja, een kledder make-up er tegenaan en ik ben weer toonbaar. Hieronder zie ik er uit als een lijk'.
En zij is niet de enige die zo reageert. Ik hoor het overal
WAAROM?!
Waarom doen we dit toch?
Waar kunnen we niet omgaan met een compliment?
Niemand heeft iets aan zo'n reactie.
De gever niet en jij ook niet.
Waarom is dit niet leuk voor de gever?
Nou, dat zit zo:
Als iemand jou een -welgemeend- compliment geeft.
Dan is dat compliment een soort kado aan jou.
Als jij dat compliment dan afkapt met een antwoord zoals hierboven,
dan geef je het kado niet alleen terug,
nee, dan SMIJT je het kado rechtstreeks terug in het gezicht van de gever.
Leuk is anders..toch?
Maar Denise, waarom heb ík er dan niks aan als ik zo reageer?
Wanneer iemand jou een compliment geeft en je reageert zoals hierboven (of een variatie daarop), dan komt het compliment niet eens bij je binnen.
Gewoon helemaal niet.
Je reageert vanuit een Pavlov-reactie en je afweergeschut ('oh dit oude ding, was 5 euro in de wintersale') komt in actie.
Gemiste kans: nu hebben jullie allebei niks
Maar ik zou je dit natuurlijk niet vertellen als ik zelf niet -heel vaak- in deze valkuil ben getrapt.
Totdat er een tipping point kwam, een omslagpunt.
En ik besloot om mezelf niet langer klein te maken.
Vertel!
Oké,komt ie.
Twee jaar geleden werd ik, als nieuwe voorzitter van de dorpsraad, samen met mijn voorganger, geinterviewd over de overdracht van het voorzitterschap.
Even wat achtergrond info: Sinds november 2016 woonde ik in dat dorp (900 inwoners). Ik was dus een nieuweling (dat ben je hier, volgens sommigen, ongeveer de eerste 30 jaar), buitenstaander en dan ook nog eens met roots in Groningen ipv Twente. 😨 Niet de ideale uitgangspositie.
Het artikel verscheen
Ik verwachtte een kleine kennisgeving in de hoek van de pagina.
Ik kreeg een behoorlijk lang artikel mét grote foto.
De kop van het artikel:
'Nieuwe baas bruist van ambities'
What the Hell!
Ik schrok me dood.
Want ik wist: een aantal mensen trekt dit absoluut niet.
En ja hoor, diezelfde dag nog, kwam er van iemand een opmerking via Facebook. Het sarcasme droop eraf.
Gaan we nog ergens naar toe met dit verhaal?
Die opmerking was de hele dag in mijn hoofd aan het etteren.
Diegene wist toch dat ik de kop van dat artikel niet zelf had bedacht?
Waarom dan toch zo uithalen? Onbegrijpelijk.
Anyway, 3 dagen later
Met een goede vriendin en onze honden loop ik, in het buitengebied.
We hadden dit voorval net besproken. En we waren nog steeds boos.
Wie kom ik tegen?
De Facebook-sarcast en haar buurvrouw.
Die buurvrouw zegt: 'Mooi artikel in de krant, Denise. Super foto ook'.
Ik voelde me ongemakkelijk (waarom eigenlijk?) en zeg dan:
'Man, man het was zó koud op die molen dus daarom sta ik er zo debiel op'
What-the-hell!
Nadat ik dat had gezegd, werd ik zó boos op mezelf (inwendig natuurlijk, niemand heeft iets gemerkt, denk ik):
'Waarom, in godsnaam, verneder ik mezelf zó in bijzijn van iemand die al een
trap aan mij had uitgedeeld?'
Die er van geniet om een k.t-opmerking te plaatsen op social media.
Dát was het moment dat ik besloot: dit gaat mij niet meer gebeuren, het stopt hier en nu.
Dus, even terug naar mijn uitleg over complimenten:
Mijn advies aan jou:
Neem complimenten als een kado in ontvangst.
De volgende keer als je een compliment krijgt doe je dit:
Je kijkt de gever in de ogen, je lacht en zegt: 'dank je wel, wat ontzettend aardig van je'
En dan ga je weer over tot de orde van de dag.
Jíj bent blij met het compliment en de gever is daar dan weer gelukkig mee. Dat is pas écht een win-win situatie.
Ook in je business ben je er niet mee geholpen om jezelf klein te maken. Laat zien wie je bent en waar je voor staat. Je doet de wereld er een plezier mee.
Maak jij jezelf ook onnodig klein of kun jij een compliment wél op waarde schatten? En, geef jij jezelf wel eens een compliment?
Laat het me weten in de comments. Ik ben benieuwd naar jouw ideeen.